» Boeken
» Samen nei de brand
» Pagina 7-9
Inleiding
Geachte lezers,
Dit is de geschiedenis van Uw Vrijwillige Brandweer.
Het begon allemaal in 1945. Toen werd het pas allemaal echt. Hoezo
echt, zult U vragen. Was er voor 1945 dan nooit brand? Nou en of!
Lang geleden woedde er brand in een smederij die in de dijk was
ingebouwd, en door kruiend ijs in elkaar werd gedrukt. Ook de
bakkerij van Visser, de winkel van Reinsma, de garage van Bloemendaal
en het bedrijf van Schenk brandden af, om er maar enkele te noemen.
Maar voor 1945 hadden we hier geen echte brandweer. Andijk moest het doen met 3 "spuithuissies",
die op Andijk West, midden en
Oost waren geplaatst. In die huisjes stonden de
"Blusvoertuigen" regelrechte nakomelingen van de pomp van
Jan v.d. Heyden, U weet wel, die uitvinder van de brandweerpomp uit 1600,
die altijd placht te zeggen: "Brand is een vurig verschijnsel op
ene plaats, waar het ende niet hoort." Met deze "blusvoertuigen"
trokken onze voorvaderen ten strijde tegen de rooie haan.
Elke plattelandsgemeente deed het zo, dus ook Andijk. Auto's waren toen
nog zeldzaam en zeker brandweerauto's. En trouwens, hoe kwam je aan
zo'n ding? Kopen, zult U zeggen, maar er was niets te koop. Alles was
op, kapot of weg. Dat is nu niet meer voor te stellen, maar toen in
1945 was het gewoon zo. Onze Oosterburen konden alles gebruiken in de
oorlog en vooral brandweerwagens hadden ze nodig.
Boven v.l.n.r. C. Ploegman, J. v. Dokkum, N.B. Prins,
P. de Kroon, chauffeur Brandsma.
Onder v.l.n.r. C. Vlaar, C. Vriend, D. Sietses, D. Lub, J. Schotsman,
K. Schenk, C. Griffioen, S. Hoekstra, G. Scholtens o.cdt.,
S. Klopper Cdt., L. Immerzeel o.cdt.
Gelukkig hadden de Engelsen nog wat Blitz pompen. Die hadden met het oog op zware bombardementen op hun grote fabriekssteden honderden kleine blusvoertuigen
vervaardigd, en nu de oorlog voorbij was hadden ze die over. Het
waren een soort Landrovers met een aanhangpomp er achter. En één
zo'n pomp belandde op Andijk. Het kostte wel wat moeite, maar hij kwam.
De bemanning, dat was veel eenvoudiger, dat waren vrijwilligers
en dat kostte bijna niks. Een hoeveelheid niet al te waterdichte
uniformen, helmen van het voormalige Nederlandse leger met een
spatlap, een "zootje leerzen", en ziedaar, daar stonden Uw
eerste echte vrijwillige brandweerlieden, onder leiding van de
allereerste commandant, de heer L. Buter, "uitrukgereed".
Nou ja, uitrukgereed, er haperde nogal eens wat aan. Het starten van
de pomp nam bijvoorbeeld "efkes toid", want er moest nogal
flink geslingerd worden, ja, ze bleven af en toe zelfs slingeren. En
ja, al slingerend je werk doen, vooral als er brand is, dat valt niet mee.
De burgemeester had ook al es gevraagd of het niet wat gauwer kon. Ja, de spuitgasten wilden wel, maar de pomp niet. Nou ja, zult U
zeggen, dan zet je er toch een nieuw onderdeel in, maar beste lezer,
daar was niet aan te komen, er werden geen nieuwe Blitz spuiten meer gemaakt.
Maar na verloop van tijd was er alweer hoop, want ook in
Nederland kwam de produktie van brandweermateriaal op gang. In Hedel
stond zo'n fabriek en omdat de Blitz pomp in alle talen zweeg, besloot
de gemeenteraad dat dit zo niet langer kon en er wat anders moest komen.
Zo omstreeks de jaren '50 waren de plannen rond, er zou nu toch een echte brandweerwagen komen. Eentje die mooi rood was, met sirene, een
ladder, enkele fikse meters slang, kortom met alles "er op en er an".
Onze roemruchte voorgangers "konne er haast niet van sleipe". Helemaal
nieuw was ie trouwens niet. Het chassis was van een Chevrolet legerwagen.
De Magirus en Mercedesfabrieken lagen nog plat, maar men was vindingrijk
in die tijd. Op het Chevroletchassis werd een nieuwe brandweeropbouw
geplaatst. Wilt U de prijs nog weten? Het chassis moest 6 tot 8000
gulden kosten en de opbouw 12 tot 14000 gulden. Alles met elkaar toch
zo'n ƒ 20.000,-. Het zal wel even stil geweest zijn in de raadszaal,
want over zo'n bedrag moest je niet licht denken. Toch zette de gemeenteraad
door en besloot tot aanschaf over te gaan. En op een goeie dag stond
ie er dan, de nieuwe, zo rood als de brandweer, de pomp voorop, alles
verchroomd met hendels en knoppen en meters. De bemanning was
verrukt. Ze liepen er omheen en klommen er op, zaten overal aan om te kijken
hoe het werkte. Onder de linker koplamp zat een echte sirene, zo'n
ouderwetse janker. In één woord, het was een pracht. En hiermee
begon eigenlijk de echte geschiedenis van Uw vrijwillige brandweer.
Andere artikelen op deze website:
