Kistemaker

Thuis » Diversen » Emigratie » T'rug nei Andoik » Pagina 2

T'rug nei Andoik (2/14)

Pagina 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14

Effenternoi kwam de steward, en zette de kantenklôarpekkette veur Wullem en z'n buurman neer op de uitskuiftoafeltjes. Wullem trok 't alleminiumfolie van z'n houfdgerecht en snoof geloik de weeïge geur van lesanje op. Hij had die kleffe velle weiders eerder eten boi z'n skoondochter. Toe had ie 't moar met frisse teugenzin opeten, met nou en den 'n hoimeleke groins op z'n tronie omdat ie z'n skoondochter niet wou ôfvalle. Moar deuze keer skoof ie de prak toch moar opzoi, en begon geloik an 't toetje, 'n miezereg bakkie kwark met vruchies.

Nei, Wullem vergreep z'n oigen den toch liever an 'n bord grauwe urwte met kôantjes en een lekker moaltje ôafkookers, en met 'n combinasie gerecht van spruitjes, winterjanne en een frikbal was ie ok niet te straffen. De ienvoud van de Hollandse pot had 'm toch altoid 't meist ansproken. Nag twei uur vliege, de speulfulm was ôfloupen en 't beeldskerm gaf nou 't vluchtskema weer an. Ze noaderde de kust van Skotland, en as alles nei wens zou goan zouwe ze met krap twei uurtjes z'n geboortegrond weer begroete.

De eerste helft van z'n leven had Wullem in Andoik weunt, de are helft in Canada, weer 't eerst erg vreemd veur 'm weest was. Maar alleskenderhand wist ie z'n oigen an te passe. Nou nei veertig joar zou ie z'n geboortegrond weer t'rugzien. Dat ie nooit eerder weerom weest was, had meer met z'n, stoifkoppighoid den met z'n financië te moaken had. Oigenlek had ie deuze rois met z'n vrouw Meroitje wulle moake. Maar Meroitje was er gien meer. Ze had 'r zo'n merakel zin an had, moar was driekwart jaar t'rug zomaar plosseling overleën. Ze had oigelek nooit echt wat mekeerd, en nou was ze zomaar wegbleven.

Ze hadde alle planne wel honderd keer deursproken, en Meroitje was zo verlegen bloid weest dat Wullem nou toch oindelek 'rs gôan wou. Ze had 'm aldeur al zoid dat ze te lang wacht hadde. Alleboi hadde ze docht dat Wullem wel eerder nei 't hiernamaals vertrekke zou. Hij grapte vaak dat ie al pitteg nei de skop luchtte met z'n prostôatprebleme en z'n vôatvernauwirgs. Maar met z'n medekemente en die verrekte steunkouse was Wullem toch al weer tachtig worren.

Alle skuldgevoelens kwamme weer boven as ie an z'n Meroitje docht. 'T was net of iederien in 't vliegtuig die of ie ankeek wist dat Wullem zich erges diep voor skame most. Kon ie daadwerkelek van deuze rois geniete met deuze voorgeskiedenis? Hij keek nag 'rs uit 't raam over 't uitgestrekte wollekedek en besefte wel hoe of dat ie gevangene van z'n oigen verleden. was. Eerst had ie hillegaar niet meer wullen, 't liefst had ie de hele rois ôfzoid. Moar z'n koindere hadde heel wat op 'm inproat, en 'm anreiden toch zeker maar te gaan. 'T zou ok moeders wens weest hewwe as ie zou goan, dat begreep Wullem wel.

Pagina 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14

 


© 2001-2025 | Sitemap | Contact

Facebook: Ansichtkaarten van Andijk