» Diversen
» Emigratie
» T'rug nei Andoik » Pagina 3
T'rug nei Andoik (3/14)
Ze wazze ok allegaar meegoan nei 't vliegveld om 'm uit te besjoere. Z'n dochter
Aafie met 'r domiree, Jack met z'n vrouw en krôost, en ok Eddie de jongste
die achterlek bleven was, was present. Enkeld Nellie die in de States weunt kon
niet komme, moar had wel belt veur ie vertrok. Wullem liep nag moar 's nei de
twellette van 't vliegtuig hien en weer, niet dat ie nou zò nôdig
most, moar den kon effen z'n biene strekke. 'T was perslot 'n hele zit zo'n
transatlantische overtocht. Toe dat ze nei Canada vertrokken wazze in achtenveertig,
hadde ze de rois met de bôot maakt. Met meist alliendig immegrante an boord
was de rois 'n woare euforie weest. Zeuventien Andoikers hadde anmonsterd veur
de overtocht, en den nag minse uit are plaasse in West-Friesland die ok 'n koartje
veur 'n nuw leven kocht hadde.
Van jongs af an had Wullem al belangstelling had voor die nuwe lande overzee.
Vol aondacht had ie luisterd nei de verhale van skôolmeister Grôot, di zô
merakels mooi vertelle kon van de nuwe wereld. Van kolleniste en wilde indijôane,
van Karl May en Winnetou, van Tom Saywer en z'n vrind Huck Finn en hun vroigevochten
wereldje. Die spannende verhôale over pioniers en revolverhelde, hoe of
pelsjagers en goudzoekers mekôar ofslachte en van de mormone die om hun
gelouf nei 'n zoutwoestoin verjoegen wiere. 'T koene West Friesche jochie had
an meisters lippe hongen.
Môar wat Wullem nag 't meist tot z'n verbéélding ansproken
had, was wel dat 'r altoid zoid wier dat déér onbegrensde mogelekhede
ware veur iederien. Z'n mogelekhede in Andoik wazze nooit zo bar merakel weist.
As kloin jôontje most ie mee nei de bouw te tulpe rôde. En as
verdienste dat ie z'n leigere skôol goed deurloupen was kon ie weer de
skuit in en mee nei de bouw. Deurlere had ie wel wullen, hoi was best 'n goeie
skôolganger, moar boi Vôader was d'r niet over te prôaten weist. Van
op vekansie gôan hadde ze thuis ok nooit hoord. Zeumers was 't altoid
drokke toid. Wazze de tulpe nag niet rôod, den mostte de Irrisse d'r
nôdig uit, en wazze de irisse spoeld den kon d'r nag effies 'n halve bunder
piepers met 't greepie rôod worre. Nei dat ie achtien moande diend had
boi de Koningkleke landmacht was 't alleskende beroerder gôan toe dat
ie thuiskwam. Met de bekrompenhoid van z'n vôader kon ie niet meer worre.
Z'n vôader wou Wullem woinig insproak geve in 't teeltbeloid, en
déér zatte volges Wullem nag wel d'rs wat missers boi. Op 't end
van de rit was Wullem op 'n druilerege voorjoarsmiddeg toidens 't greppelsteke
nei z'n Vôader toeloupen en had 'm zoid dat ie verrekke kon met z'n bouweroi.
Die zelfde middeg was ie nag nei Enkhuizen fietst om z'n oigen in te loate skroive
boi 't kantoor van de werkverskaffing, en de are week al sting walkante te maaie
veur 't Heemraadskap. As ie toe al wat spare kon, hadde ze meskien al vòòr
de oorlog immegreerd. Moar z'n cente ware net toeroikend weest om kostgeld te
verrekene, en weekends nei de fulm te goan met z'n nuwbakken skarreltje Meroitje
van Woidenes.
Andere artikelen op deze website:
