» Diversen
» Emigratie
» T'rug nei Andoik » Pagina 5
T'rug nei Andoik (5/14)
Aaltje was dus niks verandert, nag altoid even femilieziek as 't om d'r oigen
femielje gong, moar veur de kouwe kant zat 'r gien warm gevoel boi. Nei, bloedverwante
en oigen skete stonke niet boi d'r, docht Wullem. Nou hij zou wel boi 'r langs
gôan en veur bôoskipper speule, moar 't was niet dat ie 'r veul zin an had.
Gerrit leek 'm evenwel 'n puike kraap, de jôon was trouwt an Truuske van douve
Jan van Andoik, weer of ie vroeger nag wel mee op de bouw leit had.
Begrôotelek dat 'r boi Gerrit er. Truuske gien popie kome wou. Deer had
Gerrit aldegaar over skreven nei Canada toe. Ze wazze nou Amsterdam pesseert
en liete de IJ-tunnel achter zich. Om dat 't in Holland pas kort nei de middeg
was, stelde Gerrit veur om een ommetje te maoken over Volendam, Edam. Maor Wullem
was toch wel dermate verroisd dat ie beleefd bedankte veur 't anbod.
Gerrit en Truuske weunde in ien van de nuwbouwwoike van Hoorn. Omdat Wullem deer
de eerste week van z'n verbloif te warskip was, gonge ze deer nou drekt maor
op an. Gerrit praote honderd uit over z'n werk an de groentevoiling van Zwaagdoik,
en over 'd ien en 'd aar in de femielje. Wullem genôot bar van 't lanskap, de
slôotjes, de knotwilge, de blauwe roigers en de kiefte, en 't swartbonte vee
dat hier en deer al weer los liep in de woid. Weneer ie zo over de polders tuurde
was 't net ofdat ie uit een droum ontwaakte, net of d'r héél gien
veertig jaor tussen zat dat ie weg weest was.
Ze wazze nou boi Hoorn, Wullem had z'n ouge uitkeken nei 't vredige lanskap van
groene polders en stolpboerderaie. Maar toe datte ze boi Hoorn ankwamme was 't
deer toch puur veranderd. Man, man, wat was hier bouwt, d'r wazze hier héél
wat woninks uit de grond stampt. Wullem zag ok al gauw op straat dat 't West-Friesche
erfgoed met héél wat culture deeld worre most. Gerrit vertelde
dat 'r heel wat Turke boi 'm in de produktie werkte, en dat ie d'r doorgaans
best mee worre kon. Allien in de stede was 'r héél wat werkelôoshoid
onder die minse, en jongere buitenlanders verviele vâok in crimenalitoit.
Gerrit draaide nou 't pad op boi z'n weunhuis weer ze deur Truuske hartelek ontvangen
werde.Ze had de brôodsnaierstafel dekt met plakkies echte krentemik, boereboter,
brôod en sundegs brôodvlois veur deuze gelegenhoid. De jonge lui wilde over
alle iefies en aafies van alles wete, en zo zatte ze merakel mooi een uurtje
of aref an. Wullem liet z'n oigen alles goed smake, en liet 'm naderhand deur
Truuske naar z'n kamer begeloide. D'r was 'n bed, 'n wast&acic;ofel, 'n nachtkassie,
een klerekast en een 1uie stoel. Alles wat Wullem nodig had. 'T jonge stel kon
best begroipe dat de gast an een tokkie toe was. Ze liette 'm den ok allien, en
Wullem skoof z'n weekendtasse nei de kast toe. Deerna knoupte hij z'n overhemd
los, en lei z'n horloge op 't nachtkassie. Op 't kassie had Truuske een loisie
zet met een trouwfoto van Wullem en Meroitje 'r in. Nou woifie, deer binne we
den mompelde Wullem boi z'n oigen, en voor die d'r erg an had snofte ie een
trôanweg. Dôodlouf viel ie op bed neer, en was weldra an sleip.
Andere artikelen op deze website:
