Kistemaker

Thuis » Diversen » Emigratie » T'rug nei Andoik » Pagina 9

T'rug nei Andoik (9/14)

Pagina 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14

Hij keek weer net as vroeger uit over 't water, en kon vaag wat dake en boume van overkant boi Staveren onderskoide. Deer was ie in z'n jonge toid wel met z'n kammerade op skaasse nei hien en weer weest. Hedenmetoid zoid Wullem, d'r leit hier wel voor 'n paar cente in die haven. Vroeger dat 't nag Zuiderzee was, had je hier zowat een anlegstoiger veur ansjovissers. Wullem vertelde an Gerrit en Truuske van de vroegere Zuierzee, van eb en vloed en zeehonde op de zandplaate. Soms zag je zelfs nag wel d'rs een verdwaalde Zee-Arend. Hoe of ze krabbe zochte, en die anmekaor bonde om ze an de moidjes hullie stoelpôte te binde toen ze leigere skoôl lieppe.

As kloin jochie was ie altoid achter doik te vinden weest, mooi an 't vroibuiten in de natuur. Botjes kloppe boi laag water, of van alles boi mekaor zoekke wat of 'r andreven was. Op zundeg mocht je as kloin knaapie niet achter doik komme, maar je liep vezelf toch achter de grôtere an. Moeder leek 't den wel an te voelle of achter doik weest had. Weneer ie den thuiskwam vroeg ze of dat ie miskien stiekum te swummen weist was? En as ie niet drekt een antwoord gaf den trok ze z'n hempie omhoug en gaf een lik met 'r tong over z'n buikkie. En as ze den 't zout van 't zeewater proefde kon ie in ien beweging deur 'n drens veur z'n harsens kroige.

Ze ginge boi 't haven restaurant om 'n bakkie koffie, deer kon je ok mooi over 't water koikke. Wat wulle al die moffe hier betekene vroeg Wullem op 'n gegeven moment, voor hem gien vreemde vraag omdat ie kort nei de oorlog immegreerd was. Die kwamme hier hullie boôt vaarklaôr make zee Truuske, en hij most dat de are keer maar niet meer zo luidruchtig zegge. Nou ze moste hem maar gien havenmeister make, hij zou nag wel wat te verrekene hewwe met die klante. Neidat ze koffie dronken hadde gonge ze de doik beneer nei 't gemaal dat nou poldermuseum was. De beheerder van 't museum die al z'n hele leven op Andoik weunt had kon zich Wullem nag wel herrinnere.

En zò kwamme d'r vezelf weer hele verhale los. In 't museumpie was van alles te zien hoe of 'r vroeger bouwt wier, op de bovenverdiepink was van alles over de zaadteêlt uitstalt. Wullem vertelde weer honderduit over vroeger, over 't bônedarsken en de koôlzaadteêt. En hoe of ie s'winters met een zak skoônzochte krombekke op een sleesie nei Enkhuizen skaaste om ze boi de zaadhandel ôfte leveren. Eerst langs de vierhuizener sloôt en later over 't kedik zò op Enkhuizen an, den was je bloid as je weer van de vracht ôf wazze. Ja d'r zel wat verandert weze deur de jare heen. Met de boôskip dat ie nag beslist weer 'rs om kome most om een praatje verliete ze 't museum en zochte ze de auto weer op. Ze zouwe nou een stik opete gaôn boi Klaas Tuytel een ouwe skoôlvrind van Wullem die dus ok al tachtig was.

De borst weunde nag altoid op z'n oigen, met z'n vrouw Brechie in een huissie naboi de Bakkershoek. Wullem en Klaas begroette mekaar harteluk. Klaas groinsde nag net zo leukig as veertig jaar veurhien, maar was wel puur krommer en kaalder worren.

Pagina 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14

 


© 2001-2025 | Sitemap | Contact

Facebook: Ansichtkaarten van Andijk