» Diversen
» Emigratie
» T'rug nei Andoik » Pagina 12
T'rug nei Andoik (12/14)
'T was deuze eerste weke van mei merakel mooi weer weist, dat Wullem was d'r
ok nag wel d'rs met de fiets op uit weest. In Canada was ie oigenlek bar woineg
op de fiets weest, maar hij was pas tachtig en bar oigenwois. Na een paar kloine
rondjes prebeere had ie 't weer aardig onder de knie. Hij was zo 'rs wat deur
de verkôveling fietst, en had weer de wondere van de netuur anskouwd die de
polders zo hun oigen karakter geve. Hij zag grutto's en skoleksters in de woid,
en hoorde leeuwerikke hoog in de lucht.
D'r wazze eende met pulle, en de kiefte prebeerde onder luid geroep met buitelings
de inringer boi hullie nest vendaan te houwe. Overal was bedroivighoid op de
landeroie. Hier hadde kloine sloôtjes plaas maakt voor breëe wege en bouwersboetjes
ware kaste van huize worren met grôte skure en soms nag wat kassebouw. Ja, hier
was 't ingroipend veranderd, veul nostalgie van vroeger was voorgoed verleden
toid worren. Maar Wullem zag wel dat een hoop gemedder en armoeieghoid ok tot
't verleden behoorde.
Wullem was héél Andoik overfietst, van oost nei west, de knokkel,
de horn, de kloingouw en héél de doikweg. Boi z'n vroeger ouwerlek
huis was ie ok van de fiets afstapt. Toevallig wisselde 't spuldje van oigenaar,
't huisje sting leeg. Wullem liep om de woning heen en glouwde deur de glaze
nei binnen. De weunkamer was leeghaald, hoewel d'r wat vertimmerd was kon Wullem
nag hier en deer herkenningspunte onderskoide. De haardpartoi weer vroeger de
potkachel teugenan sting was nagenoeg niks veranderd. Wat hadde ze wat boi dat
kacheltje zeten, hij met z'n ouders, z'n twei broers en z'n zussie. Hij was nou
maar alliendig overbleven, maar hier had ie hele geskiedenisse met ze beleefd.
In de hoek van de kamer had 't harmoniumpie staan, weer ze zonder halve note
s'eivens psalme zonge. Ja, z'n vader was een vroom manje weist, maar Wullem en
z'n Vader hadde mekaar nooit echt begrepen. Wullem was achter huis de vroegere
bolleskuur inlopen, in 't betonnen vloertje dat ie vroeger met z'n vader en z'n
broers loit had. In de vloer stinge de name skeven van z'n broers Kees en Dirk
en ok z'n oigen naam met deerboi de datum 12-6-"28. Dat was nou zestig jaar
leden, weer bleef de toid? In de skuiteanbouw over sloôt lag een knoetje
met spane.
'N straal zonlicht viel naar binnen en weerspiegelde de beroerring in 't water
as een lichtspel op de houten wande. Zwaluwe wazze an 't neste bouwen in 't dakhout.
Wullem had héél wat dinge toidens z'n verbloif as een droum beleefd,
maar dut plekkie in dut ouwe skuitehuis was héél erg wezenlek voor
'm. Hier was ie Hélemaal t'rug in Andoik, dut riep z'n hele Andoiker jeugd
weer boi 'm nei boven. Hier was ie zo vaak met z'n Vader uitvaren nei de bouw,
't was net of ie 't rammelen van 't losmaken van de kettinks van de skuit weer
hoorde. Den deed Vader 'n lontje in 't eenpitters aierkookertje, en weneer ie
den goed liep en de moter liep warm den skepte Pa al varende z'n klomp vol water
en gooide 't water al sissend op de cilinder.
Hier hadde in de oorlogsjare tabaks plante te drougen hangen onder Et afdak.
Andere artikelen op deze website:
