▲

» Diversen » De Speelwagen » 1950 » No. 10 » pagina 299-300

Het oude huis

Eerder verschenen in 'De Speelwagen', 5e jaargang, 1950, No. 10, pagina 299-300.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.
Auteur: E. Bos-Wardenaar.

Door een toeval kwam ik na een goede vijftig jaar in het huis waar ik als kind gewoond heb. Het deed mij wonderlijk aan toen ik de kamer nog in dezelfde kleur nl. hard groen, weervond. 'k Werd er stil van, daar was de schoorsteen waar ons fornuis stond, in de zomer er onder en 's winters werd het vooruit gehaald om meer warmte over de kamer te krijgen.

Een kastje naast de schoorsteen, een houtbak eronder, twee bedsteden met nog de kreb erin: 't was nog hetzelfde als toen ik er met mijn ouders, broertjes en zusjes woonde. 'k Zag mijn Vader en Moeder in hun hoekje zitten en hoorde de koffie „die bijna nooit koud kwam” gezellig pruttelen op het komfoortje met vuur, dat in de theestoof naast mijn moeders stoel stond. De klok met zijn koperen loden tikte gezellig en het oude kabinet stond nog op dezelfde plaats. De katoenen gordijnen met franje en de blauwe gazen horren met een zwart houten randje er om voor de ramen, het tafelkastje voor de tafel, waarop een zwart houten bordje, een karaf water en twee glazen stonden, vaders tabakspot aan de éne en moeders naaidoos aan de andere, ik zag alles voor mij. De hanglamp boven de tafel met de papieren roos eronder voor 't lekken van de petroleum verspreidde zijn licht over de tafel. Moeders zat kousen te stoppen, waar nooit geen eind aan kwam met al die voeten. Vader las de oudsten vast iets geestigs voor, want ze hadden de grootste schik. Op de houten vloer hadden een paar broertjes een kring en wat verder een streep van krijt gemaakt en waren druk aan het knikkeren, ineens vlogen ze elkaar in het haar en ik hoor mijn moeder nog zeggen: „Ik denk dat er in geen huis zo gevochten wordt als hier”. 'k Denk dat de meeste moeders dat wel eens zeggen. In de hoek zie ik nog de schomme1wieg met het groene kleed erover staan en als je de kast tussen de bedsteden open deed, stond daar de vuurmand met een groot komfoor erin en eveneens een groen kleed erover.

's Winters was de houten vloer soms ijsbaan voor de kleinsten. Moeder, die erg bezorgd was voor haar kroost en geen tijd had er telkens naar te kijken, liet ze dan talhoutjes onder de voeten binden en achter een stoel mochten ze schaatsenrijden.

Ik leefde geheel in het verleden en toen ik weer afscheid van dit alles had genomen, dacht ik, wat leefden de mensen toen eenvoudig en gelukkig, ze moesten de wereld en het leven van nu eens zien: ze wisten er geen raad mee.

E. Bos-Wardenaar

Pannenschrobben
Foto B. F. van den Berg

 

---