» Lectori Salutem
» Nummer 2
En toen was er koffie!
Een dagje Amsterdam krijgt nog meer glans als je op stap gaat met twee inwoners van deze stad, die
figuurlijk gesteld altijd het rechte pad houden, maar in de praktijk in Amsterdam vele zijwegen kennen.
Het werd een lange wandeling in drukke winkelstraten, langs verstilde grachten, over hoge bruggen,
door smalle steegjes, die dan plotseling weer naar het centrum voerden. Ze wezen ons op allerlei
bijzonderheden, die anders meestal aan je oog en oor voorbijgaan. We wandelden door de hal van de Stopera,
winkelden even in de Bijenkorf, keken om het hoekje in het winkelcentrum Magna Plaza in het vroegere
postkantoor, zagen woningen van 'bekende Nederlanders', het smalste huis, het oudste museum en kwamen
bijv. ook "bij Onze Lieve Heer op zolder", een van de vele schuilkerken in Amsterdam. Daar
was net een tentoonstelling van relikwieën. Nooit zou ik daar uit mezelf naar toe gegaan zijn,
maar met onze gidsen werd het een boeiende belevenis. Maar vermoeiend, want straat in, straat uit,
trap op, trap af, dat zijn we niet gewend in ons "platte land". Ook daar wisten ze raad op,
even een steegje door, de hoek om en we kwamen in een koffiehuis, zoals je alleen in grote steden zult
vinden.
Een oud grachtenpand, kaal hout, oude balken, plavuizen vloer... voorin prijkte een toonbank: vol
delicatessen knapperig vers brood, gerookte ham van het mes, soorten kaas uit alle windstreken, verse
en gedroogde vruchten, wijnen en likeuren, allerlei versnaperingen, tientallen soorten thee en natuurlijk
koffie. Echte koffie, niet uit een automaat, niet in een plastic bekertje, maar geurige, vers gezette
koffie in grote mokken, met kandij of rietsuiker. Daarbij voor de één een broodje gezond,
voor de ander krentenmik met boter... het was een moment van rust op een drukke dag. Kwam het door de
lange wandeling of door de prettige 'ambiance' dat die koffie zo anders smaakte dan thuis of op het
werk? Bij een volgend bezoek aan Amsterdam kon ik de plek niet meer terug vinden en kwam ik weer in
een meer eigentijds eethuis terecht. De koffie was goed, daar niet van, maar de herinnering aan dat
dagje uit met die twee Amsterdammers met die koffie-stop in dat 'pakhuis' ben ik nog steeds niet kwijt.
Jan Kistemaker / 1995
