» Oud Andijk in Beeld
» Deel 2
» Pagina 73
73.
1915. Waar de grote groep kinderen staat, moet het huis van Klaas Bakker staan.
Het stolpje is de (kleine) veehouderij van Corn. Vlaar (tuukje), later is deze
verhuisd naar de “Kupebuurt” achter het huisje van Arie Vlaar. Het
was bereikbaar via het steegje naast het café van Piet Bankert.
Achter het stolpje, dicht tegen de sloot aan, huisde Japie Ellerbroek
(Japie Pol) met zijn oude moeder.
Japie, een scherpzinnig en goed van de tongriem gesneden figuur, was altijd aanwezig waar iets te doen was. Hij
nam “geen blad voor de mond” en stond bekend vanwege zijn rake uitspraken.
Naast het stolpje weer een nieuwer huis, met op het paadje
Jaap Burger en Trijntje Koster. Daarnaast is de schuur van kasteleines Grietje Burger.
Vervolgens het café, oorspronkelijk van Volkert Visser en Betje de Graaf.
Opvolgers waren Grietje en Dirk Klopper.
Na het overlijden van Dirk huwde ze met Willem Visser, doch deze is tijdens de
vangst van ansjovis uit een vlet gevallen en verdronken.
Later werd haar hulp en toeverlaat, de Belgische vluchteling Prosper Baerdemaecker,
haar nieuwe levensgezel.
In de winter als er schaats gereden kon worden, was het er gezellig met “doorwarmertjes”
en muziek door de “Roozendaaltjes” uit Enkhuizen.
Ook waren er uitvoeringen van “De Rederijkerskamer” en vergaderingen.
Tijdens de kermis, in september, (met twee snoepkramen tegen het café aan)
was er dansen. Dan speelde daar, met begeleiding van pianist Portegies, huisschilder Kees Kramer.
Erg zuiver waren de klanken die uit zijn viool kwamen niet, maar er kon worden gewalst.
Na elk rondje, vijf nummers, tikte Kees op zijn viool ten teken dat weer het
bedrag van één dubbeltje diende te worden afgeschoven.
Zoals gebruikelijk trakteerden de jongens de meisjes.
Echter Hollandse zuinigheid, één glas kwast of limonade maar dan
wel voor vier dames, ieder af en toe een slokje.
“Ach” zei Ant Kool, (de nu honderdjarige) “je deed maar mee,
maar erg smakelijk vond ik het toch niet”.
Andere artikelen op deze website:
