117.
Op 1 januari 1900 had Andijk 2665 inwoners, 30 mei 1947, 4523 en op 1 januari 1947, 4437.
Een verschil van 86 in twintig maanden. Opmerkelijk voor een dorp met grote gezinnen
waar flinke aanwas meer regel dan uitzondering was.
Oorzaak terugval was de weer opgang gekomen, naoorlogse emigratie naar Amerika
en in toenemende mate Canada.
Min of meer een noodzakelijke, niet direkt van harte, stap. Blijven in eigen dorp
bood de aankomende generatie nauwelijks welvaartsperspektief door de dan onvermijdelijke
opsplitsing grondkavels en de daar uit voortvloeiende noodzaak van arbeidsintensieve
teelt zoals zaden of bollen toe te passen.
Velen zagen “de bui hangen” en bezochten dan ook, gesterkt door familieberichten van
voorgangers, de emigratie-voorlichtingsavonden.
De verhelderende beelden en uiteenzettingen bleken doorslaggevend te zijn om de
koffers te pakken en afscheid te nemen van familie, vrienden en kennissen.
Ook de wetenschap, we gaan samen en er is opvang overwon het gevoel van terughoudendheid en twijfel.
Dat het solidariteitsgevoel in de weken van oversteek de onderlinge band versterkte lag voor de hand.
Voor de meesten was Ontario het gebied, met een redelijk mild klimaat, waar het
nieuwe leven van start ging. Voor de pioniers uit de beginperiode was dat Alberta,
alwaar al spoedig een hechte kolonie ontstond, met eigen kerk en school.
Op de foto het gezin Prins dat samen met de fam. Groot in 1927 de overtocht zou gaan
maken. Het is een afscheidsfoto met op de achterkant het volgende geschreven: “Geachte
vrienden, waar we gereed staan Nederland te verlaten moet dit zoveel als een afscheidsgroet
zijn. 8 maart hopen wij en het gezin van mijn vrouw's oudste broer (Simon)
met de “Noorddam” naar Canada te gaan, waar we ons in de omgeving van
Edminton hopen te vestigen. Mijn zwager heeft hetzelfde kindertal. Gode bevolen
van ons allen”.
In de schuit zien we v.l.n.r. Jacob Prins Gerritzn., Jan, Trijntje, Piet, Aafje
Prins-Groot Simondtr., Dieuwertje en Wijntje.
Op de wal v.l.n.r. Simon, Nanne en Gerrit.
De opname is gemaakt voor de boerderij van
pagina 17.