» Kistemaker Archief
» Proza en Poëzie
» Pagina 43
43. Van Soimen Swier en een mier
Nou, ik weet niet of jullie 'et wete, maar ik zeg maar zo: 'et is verhipt glad
onmogeluk om een mier dood te trappen! Deer zel ik je zo aassens meer van vertelle...
Koik, as je een mier ziene, zo maar IENTJE en je zette je bien der STOIF op, koik zo... je
drukke zo zweer mogeluk an om 'et ondier te verpletteren... en je wroive deres goed heen
en weer... en je tille den je bien op... tien teugen ien dat je den eerst NIKS ziene! Maar
een poossie deernei: jawel 'oor... deer beweegt al wat: foine pootjes en sprietjes gooie
wat zand omhoug en op dezelfde plaas, deer je dochte dat er IEN mier plattrapt was,
krieuwele ze nou boi dozoine... onderwoil dat er temesten wel voif of zes teugen je
broekspoipe opklautere!
Nou wul ik je ders vertelle wat iemeslesten Soimen Swier overkomen is: Hoi kwam op een
mooie zummereivend van de bouw... jullie wete wel hoe dat gaat: de skuit vastlegge voor de
stoep, de skrapers en de theestoof en de kleremand nei de boet... Nou affoin: net had-ie
z'n sokke goed uitstampt op 'et streitje en net zou-ie de voordeur instappe... of deer
zag-ie een MIER op de stien! Wacht, die zou-ie wel efkes plattrappe! Voorzichtig en met
veul overleg zette-ie z'n bien der op... wreef en skuifelde zo stoif mogeluk heen en
weer... en stapte toe met puur wat zelfvoldoening in huis! Maartje kwam 'em al met de
roistebroipan tegemoet. Ze wou 'em net een zoen geve, maar eer 'et zoveer kwam, doinsde ze
achteruit en skreeuwde: "Soimen deer loupt een BEIST in je nek!" 'Et was
DEZELFDE mier, die nou as een dolleman almaar in de rondte in Soimens nek krieuwelde...
Soimen perbeerde de mier te groipen... maar jazeker: hoi glupte vanzellef net tusken z'n
vingers deur en viel een hortje leiger! Soimen husselde en vrazzelde met twei vingers
langs 'et boordje van z'n hemd... en voelde metien dat-ie op TWEI plaasse geloik 'stoken
worde...! Dat maakte 'em zenuwachtig. Hoi holde zo hard as-ie kon nei 'et fores... gooide
z'n jassie uit... skeurde z'n vest los... voelde toe een gruweldige PIK in z'n rug... trok
z'n boezeroen en z'n hemd geloik over de kop... stompte en sloeg z'n oigen overal deer-ie
'em maar rake kon... gooide al z'n kleere van 'et loif... en holde as een gek in de rondte
dat de diggele der van rammelde! Toe trok-ie de klerekas open... haalde z'n verskoning der
uit... trok allegaar skone kleere an... en kwam zo puur wat oplucht weer in de kamer, deer
Maartje zat te wachten boi de kouwe roistebroi...
Of 'et DEZELFDE mier was weet ik niet zeker, maar toe-ie daagsteran weer van de bouw kwam,
liep er WEER een mier op 'et streitje... Soimen wier der zo confuus van, dat-ie zo bleek
zag as een loik! Hoi stapte woidbiens over 'et monster heen... en dee' de voordeur
voorzichtig op de klink... Gien gemier an z'n loif... nei-nei.!
Piet Kistemaker, (vrij naar F. de Sinclair).
