» Religie
» Feestkontakt 50 jaar parochie Andijk 1948-1998
» Pagina 9-10
Terugblik anno 1973
Bij het 25-jarig bestaan van onze parochie blikte mevr. Dekker-Ruyter terug:
Op 17 juli 25 jaar geleden ontvingen we het officiële bericht dat we een bouwpastoor kregen en
dat was de onze zo beminde pastoor Hooyschuur.
Maar ja, daar was heel wat aan voorafgegaan eer dat we dat alles eens voor
elkaar hadden gekregen. Het kerkbestuur, dat tot heden nog allemaal in leven is,
moest verschijnen in Haarlem bij de Bisschop. Maar ze zagen daar weinig in want
de Bangert, nou wat zouden die op kunnen brengen, allemaal broodvechters, dus
eerst maar zo bekrompen mogelijk. We zouden dan eerst bij Kuin, die z'n zaal
op zondag zou afstaan, om daar zolang te beginnen. Pastoor ging bescheiden wonen
bij Piet en Boukje Sijm, totdat de Krimpen klaar was voor kerk. Wat hebben we
allen er hard voor moeten werken. Alle parochianen werkten mee. Alles moest met
lege beurs gebeuren. Maar door de spontaniteit van alle parochianen kwam alles
klaar om kerstnacht de eerste Mis te beginnen. Tot diep in de nacht hebben we
gesloofd en alles was klaar. Ik vergeet de dag nooit. Wat was alles fijn
versierd, met jampotjes en groene punten die bij Sneeboer waren gemaakt.
Maar toen was het eigenlijk pas het begin. Alles moest worden opgericht. We
wilden geheel onafhankelijk worden ten opzichte van Wervershoof. Er moest een
vrouwenbeweging en een L.T.B. komen. Onze kinderen moesten hier naar
kleuterschool. Wat hebben onze mannen gewerkt en vergaderd om alles een beetje
lopende te krijgen. De bewaarschool in de schuur van Bank. Er moest iets
gebeuren om zelf een verenigingsgebouw te krijgen en dat werd Sarto. Als je dat
hout allemaal zag liggen, dan dacht je bij jezelf, moet daar ook nog iets uit
groeien. Maar toen het klaar was voelden we ons of we in Amsterdam in de mooiste
zaak binnenstapten. En wat een bewaarschool was er in onder gebracht.
We waren overgelukkig met het bestuur van Sarto. Die hebben zo belangeloos hard gewerkt.
En onze vrouwenbeweging werkte alle weken aan de paramenten om die klaar te
krijgen. Alle donderdagavonden kwamen de dames getrouw om te borduren en te
naaien. We hebben alles met veel plezier gedaan. Mooie avonden en een groot
succes voor die tijd. Alle zondagen werd er rond gelopen om het geld te
verzamelen. Ja, ze moesten soms om 2 kwartjes verschillende malen terug komen.
Maar wat was het fijn, net een groot gezin. We hoorden allemaal bij elkander en
als er bloemen wezen moesten, dan gingen wij bij ieder die wat in de tuin had
vragen. Maar alles was goed verzorgd. Toen werd er een koortje opgericht en tot
mijn grote verheugen zie ik nog heel wat dames terug op het kerkkoor.
Ja de tijd is in 25 jaren heel wat veranderd. Toen waren we arm in geld, maar rijk in
geloof. De kerk was altijd vol en je kwam er verrijkt vandaan. Nu ligt het wel
een beetje op ander terrein. Veel meer geld en geestelijk, och we hopen dat deze
parochie op een goed fundament gebouwd is, dat het zo zal door mogen gaan al is
het dan weer op en andere manier. Bij het openen van de nieuwe kerk was ik er
zelf van onder de indruk. Zo'n fijn kerkje en ik zag er zoveel jongeren die
uit dat oude hout zijn gesneden, dus het kan niet anders als je hier ook al zijn
jullie veel jonger als wij, er rust vinden. Ik vind dat de Bangert zichtbaar is
gezegend van boven. En hoop dat het ook zo door zal gaan in lengte van dagen en
dan hoop ik dat wij er ook altijd nog getuigen van zijn.
