▲

» Boeken » Stichting Ontwikkeling Leliecultuur » Pagina 21

Stichting Ontwikkeling Leliecultuur

Natuurlijk is het heel gemakkelijk om achteraf kritiek te leveren op zaken die mis zijn gegaan, maar dat is een beetje flauw als je serieus met zaken bezig bent en je wint en verliest een paar veldslagen.

Meerdere zaken zijn er geweest waar veel over gesproken is, maar die niet zijn uitgevoerd. Vaak toch in de context van verdere samenwerking, bundeling van aanbod enzovoorts, maar alles in het licht van: we hebben onze S.O.L.-kas, wat kunnen we nog meer doen, er moet nog meer uit te halen zijn.

Een zaak die nu niemand meer zal betreuren is een incident van nog maar enkele jaren terug, toen het virus van nieuwe soorten (porties) nogal hevig woedde (zo'n vijf jaar geleden) en het aardig goed ging in de lelies. Vanuit het bestuur leefde de gedachte dat wij als S.O.L. in stichtingsverband hier mogelijk ook iets mee konden doen. Dit vanuit de gedachte dat je als groep meer mogelijkheden hebt en vooral voor kleinere kwekers minder risico's. Het bestuur vroeg mandaat voor ƒ 50.000,- om als er een goede mogelijkheid was, hierop in te kunnen spelen. Men kreeg dit ook.

Toch had een aantal leden hier grote bezwaren tegen, dit vanwege de mogelijke risico's die men liep en vanuit het eigen bedrijfsgebeuren onder hen die zelf veredelden. Het aangenomen voorstel is toen teruggedraaid omdat er onvoldoende draagvlak meer voor was. Al snel zakte de leliemarkt weer naar een dieptepunt en was er eerder behoefte aan minder dan aan meer soorten. Hiermee is mogelijk een stuk tweespalt in de S.O.L. ontlopen.

---

Klik hier voor een grotere versie van onderstaande scan.

 

---