▲

» Boeken » WO II » Ter herinnering aan de 25-jarige Bevrijding » Pagina 13

- 13 -

De jongens keken in de richting waar het geluid vandaan kwam en jawel hoor, om de bocht in de dijk kregen ze een kolonne Duitse vrachtwagens in het oog.
"Jongens, gooi ze voor hun ......" riep er één. Veiligheidshalve lieten ze de voorste wagen, een luxe met een stuk of vier militairen erin passeren. De volgende vrachtwagens moesten het toen ontgelden. Ze reden nogal hard, dus moest er ook hard gegooid worden. Toen kwam de laatste, en allemaal deden ze nog es flink hun best, zodat deze het extra zwaar te verduren kreeg. Maar wie beschrijft hun schrik toen ze ontdekten dat deze aan de achterkant open was en vol zat met Duitse soldaten. Enkele "projectielen" die te vroeg afgevuurd waren troffen dan ook een arm of een been van een niets vermoedende militair. Geschreeuw van de soldaten en het scherpe remmen van de auto, maakten dat de "saboteurs" snelheden bereikten waar ze op de Olympische spelen nog jaloers op zouden worden. In een ogenblik waren ze achter de dijk verdwenen en pas lang nadat de auto's vetrokken waren, durfden ze weer te voorschijn te komen. Ze hadden in elk geval weer es iets beleefd.

Behalve echter aan auto's, fietsen en nog tientallen andere dingen, waar de Duitsers gebrek aan hadden, kregen ze ook tekort aan soldaten en daar moest volgens Hitler iets aan gedaan worden.

In 1942 werden alle jongens, alweer via enorme aanplakbiljetten aangespoord dienst te nemen in de onoverwinnelijke Groot-Duitse legers. Dat de stoer uitziende S.S.-ers met hun grote pothelmen op, die op de aanplakbiljetten stonden afgebeeld, geen enkele uitwerking hadden, spreekt vanzelf. Er zijn natuurlijk wel enkelen geweest, die zich gemeld hebben, maar dat waren natuurlijk geen echte Hollanders.

Ze zijn er in de uitgestrekte steppen van Rusland met zijn strenge winters wel achter gekomen, wat het betekende te vechten voor "Führer, Volk en Vaderland". Ze hadden dan wel net even dapper gezongen als de "Edelgermanen" zelf: Denn heute gehört uns Deutschland, und morgen die ganze Welt. Maar bij een temperatuur van 20 graden beneden nul, kom je meestal gauw tot andere gedachten.

 

---