» Boeken » WO II » Ter herinnering aan de 25-jarige Bevrijding » Pagina 17
Daar moest de burgemeester voorop rijden naar de adressen van de mensen
op de lijst. Zo werden een twintigtal Andijkers opgehaald, de
verzetsmensen waren gelukkig al ondergedoken. De twintig werden een hele
nacht verhoord in het gemeentehuis en toen de ochtend aanbrak vertrokken
"de Groenen" met 16 Andijkers naar Amsterdam naar het beruchte
hoofdkwartier van Willy Lages, een bekende oorlogsmisdadiger. Na 3 dagen
keerden er 13 naar Andijk terug, 3 werden er naar een concentratiekamp
gestuurd en zijn pas na de oorlog, ook gelukkig heelhuids, weer teruggekomen.
Toch was het een daad van groots verzet geweest waaraan, op enkele
N.S.B.-ers na, heel Andijk had meegedaan. Toen, in de voorzomer van 1943
was het zover. 's Nachts om ongeveer 3 uur werden de mensen gewekt
door motoren van auto's en motorfietsen. De Duitsers zullen wel argwaan
gehad hebben over dat boeregehucht Andijk, want per slot van rekening
waren ze nog niet allemaal gek. De Andijkers echter ook niet, en toen de
razzia begon, wisten de meesten weg te komen, het land in of in hun
schuilplaatsen. Met veel geschreeuw en lawaai begonnen de Germanen met de
razzia. Een hele buurt werd afgezet met soldaten, terwijl andere
militairen bij de huizen de deuren in de gaten hielden. Als er niet heel
vlug werd opengedaan, gebruikten ze hun geweerkolven om hun woorden kracht
bij te zetten, en dan begonnen ze met de huiszoeking. Ze keken onder de
bedden, haalden kasten overhoop, beklopten de wanden en speurden naar radio's, wapens, illegale papieren enz.
Er zal toen menig Andijker geweest zijn, die z'n hart vasthield als er
een soldaat rakelings langs een wand liep, waar een onderduiker achter
zat. Toch zijn er nog verschillende mensen gepakt. Ze werden uit hun
schuilplaats gesleept en gedwongen om in een wachtende overvalwagen te
stappen. Ze werden op verschillende plaatsen samengebracht o.a. in het oude raadhuis en in de Kuyperschool.