» Boeken
» WO II
» Ter herinnering aan de 25-jarige Bevrijding
» Pagina 25
Toen hij alles wist zei hij direct: "Ik ga me melden", en dat
heeft hij gedaan. Hij is door de Duitsers gearresteerd en de hoofdleider
mocht weer naar huis. Spoedig daarna heeft de Ondergrondse geprobeerd de
onderduiker uit het strafkamp te krijgen. Dat is ze gelukt met o.a. valse
papieren die het kamp binnengesmokkeld waren en doktersverklaringen. Zo
wist men hem er weer uit te krijgen. Dit avontuur is dus goed afgelopen,
maar reken maar dat er heel wat spannende momenten zijn geweest.
Weer bij een andere gebeurtenis werd iemand van de Ondergrondse opgebeld
om zo gauw mogeljk naar Enkhuizen te komen. Men zei erbij, dat hij
onderweg wel zou zien waarvoor dit nodig was. Hij deed in ieder geval wat
er gevraagd werd en fietste naar Enkhuizen. Hier werd hem al gauw
duidelijk waar het om ging. Onderweg zag hij een tamelijk grote groep van
de "Grüne Polizei". Een Duits onderdeel, dat vanwege zijn
manier van optreden berucht was. Toch lieten ze hem ongehinderd passeren
en toen hij in Enkhuizen kwam, werd hem verteld, dat de Duitsers overal
probeerden hoofdpersonen uit de Ondergrondse te arresteren. Hij
telefoneerde direct naar Andijk om daar de mensen te waarschuwen. Op de
plaatsen waar de Duitsers zouden komen, werd van te voren door hen aan vooraanstaande burgers bevolen om thuis te blijven.
Als de Duitsers dan bij deze mensen kwamen, werden zij gedwongen namen te
noemen van belangrijke personen van de Ondergrondse. Maar op de meeste
plaatsen waren die mensen verdwenen voordat de Duitsers kwamen, of er werden waardeloze gegevens verstrekt.
Hier in Andijk werden er die dag helaas wel juiste namen genoemd, want
niet iedereen is even flink. En onder bepaalde omstandigheden zegt men
misschien uit angst wel dingen waar men later spijt van heeft. Er werden
inderdaad enkele mensen gearresteerd, die later door gebrek aan bewijs
gelukkig weer werden vrijgelaten. De meesten van wie de naam genoemd was,
hadden weten weg te komen, dankzij de waarschuwing uit Enkhuizen. In die
tijd een reden temeer om voorzichtig met namen en gegevens van anderen om te springen, en niet meer te vertellen dan strikt noodzakelijk was.